Nepal - april 2018
Eindelijk was het zover... Nepal! Deze bestemming stond vrij hoog op mijn lijstje qua bestemmingen die ik nog wil bezoeken. We vlogen met Etihad Airways via Abu Dhabi naar Kathmandu. Voor mij een prima route, de vluchttijden van beide de vluchten zijn prima te doen!
De route van Abu Dhabi naar Kathmandu was prachtig! Het uitzicht beneden wint het van mijn moeheid.
De aankomst in Kathmandu is een klein beetje apart… we worden gedropt tussen de vliegtuigen, naast de landingsbaan en moesten daar maar gaan staan wachten. Uiteindelijk kwam er na een minuut of 10 een bus(je) opdagen die ons naar de aankomst terminal bracht.
Visum
Het is mogelijk om je visum bij aankomst te regelen, echter, er is een kans dat je dan lang in de rij moet staan. Wij hebben ons visum in Nederland al geregeld op de ambassade in Amsterdam. Kost je wel een bezoekje aan de ambassade, maar je kunt in Kathmandu zo doorlopen.
Uiteindelijk bleek bij aankomst van onze vlucht dat de rij voor het ter plaatse regelen van het visum niet zo lang te zijn omdat er op dat moment niet zoveel internationale vluchten arriveerden.
Kathmandu
Kathmandu is een enorme stad, met diverse wijken. Hotels vind je dan ook overal door de stad heen. Wij hadden vooraf besloten om in de wijk Thamel te verblijven. Dit is de meest toeristische wjk van de stad, waar je vele restaurants, souvenierwinkels, trekking gear winkels en barretjes vind. Hier kan je dan ook (relatief) veilig over straat, ook wanneer de zon al onder is.
We verblijven in hotel Gallery Nepal, goede prijskwaliteit verhouding. Basic kamer maar prima, fijne locatie en super vriendelijk en behulpzaam personeel. Alleen al om dat laatste zou ik dit hotel zeker aanbevelen (wanneer je geen luxe verwacht).
Kathmandu is een zeer fotogenieke stad met veel bezienswaardigheden. De eerste twee dagen bezoeken we het merendeel van de bezienswaardigheden. Een jongen die in het hotel werkt moet later op de dag naar de universiteit en vind het leuk om met ons mee te gaan naar een aantal bezienswaardigheden als een soort van gids.
Swayambhunath temple (ook wel Monkey temple)
Wellicht een van de meest bekende bezienswaardigheden van Kathmandu is de Monkey temple, bekend om, de naam zegt het al, de apen die hier rond lopen. Om bij de tempel te komen moet je een vrijj lange, steile trap oplopen, wat je niet alleen bij de tempel brengt, maar ook een mooi uitzicht over de hele stad geeft. Het tempelcomplex zelf is vrij groot, je maakt een hele wandeling en nadat je alles gezien hebt dan sta je aan de andere kant weer (beneden) buiten.
Zoals aangegeven, die apen…. Pas tijdens je bezoek goed op voor de apen, want ze kunnen overal vandaan komen, komen graag aan je spullen en kunnen ook redelijk agressief worden.
Ik wilde en kaarsje aansteken bij de tempel, en tijdens het wegzetten van het kaarsje, sloeg een aap het kaarsje uit mijn handen omdat hij/zij het wil hebben.
De tempel zelf was overweldigend omdat er zoveel gebeurt op 1 plek…. Ik vind het een mooie tempel, bestaande uit diverse levels. Maar er is zoveel levendigheid dat je soms ogen en oren te kort komt.
Bouddhanath Stupa
De Bouddhanath stupa ligt in de wijk Bouddha en is een van de grootste stupa's in Azië. Het is een belangrijke stupa voor Boedhisten, een van de stupa's die je eens in je leven bezocht moet hebben. De stupa is strategisch gebouwd op de handelsroute richting Tibet. Deze enorme stupa is prachtig en vooral groot. Je loopt hier niet 'even' een rondje omheen. Neem hier dan ook vooral de tijd voor. De stupa wordt door vele Boedhistische monniken bezocht, die als toerist de stupa bezoeken of in de wijk Bouddha wonen. In het verleden zijn vele monniken vanuit Tibet naar Nepal gevlucht. Om deze reden wordt de wijk ook wel eens kleinTibet genoemd. Wij bezochten de stupa aan het einde van de middag waarbij er een dreiging van slecht weer was. Dit zorgde voor een mooi lichtspel van kleuren waardoor ons bezoek aan de stupa magisch aanvoelt.
Durbar Square
Dit is een van de oudste en vooral mooiste wijken van Kathmandu. Het oude centrum is als een soort museum afgesloten, je betaal bij "binnenkomst" entree. Het geld dat hiermee opgehaald wordt, wordt gebruikt om het oude centrum weer in ere te herstellen.
Durbar Square is namelijk ontzettend hard getroffen door de zware aardbeving die Nepal in 2015 trof. Nepal heeft niet voldoende geld om alle historische plekken in het land te restaureren/herstellen, waardoor ze bijna volledig afhankelijk zijn van de inkomsten uit entreegelden en giften van andere landen.
Eenmaal binnen lijkt het alsof de tijd heeft stil gestaan, een en al historie! De schade van de aardbeving is helaas nog goed zichtbaar, waardoor ook snel duidelijk wordt hoeveel eer verloren is gegaan tijdens de aardbeving, De vraag is of het ooit helemaal in ere hersteld wordt alvorens er een nieuwe aardbeving overheen komt. Laten we hopen dat dit nog lang zal uitblijven.
Hoe dan ook, ondanks de schade is en blijft de Durbar Square een fantastische plek, zeker voor degene die van historie, architectuur en cultuur & fotografie houden. Ook op deze plek gebeurt enorm veel.... er is zoveel leven op straat!
Je kunt ervoor kiezen om alles met een gids te bezoeken, hou er dan rekening mee dat het een tijdrovende bezigheid zal zijn, waar je wel veel mee krijgt over de geschiedenis van bepaalde gebouwen en de stad. Wij kozen ervoor om zonder gids op pad te gaan. (Met name gezien de korte tijd die we in Kathmandu te besteden hadden en toch het een en ander wilden zien).
Pashupatinath Temple
Een van de meeste bijzondere beziendswaardigheden van Kathmandu vind ik toch wel de Pashupatinath Temple. Ik had er al veel over gelezen, maar kon me er nog niet echt een goede voorstelling van maken. Deze tempel is geen Boedhistische temel, maar eenn Hindoestische. Dit is een belangrijke plek voor Hindu's binnen- en buiten Nepal.
Een deel van deze tempel is alleen te bezoeken voor Hindu’s en dus niet voor toeristen met een ander geloof. Uiteraard heb ik hier alle respect voor.
De rest van het tempelcomplex is wel te bezoeken (let op, je betaald wel entree bij binnenkomst). Dit kan met of zonder gids. Wij kozen hier voor een lokale gids, omdat ze op deze manier toch wat meer achtergrond informatie mee krijgen van deze bijzondere tempel.
Wat maakt deze tempel nou zo bijzonder?
Als eerste zou ik willen zeggen dat het feit dat hier aan de lopende band, dag- en nacht, lichamen verbrand worden. Dus buiten het bijzondere tafereel van het in brand steken van lichamen, worden er ook continu nieuwe lichamen binnengebracht. Ze lopen met de lichamen een deel van het tempelcomplex door om het lichaam bij de juiste plek te krijgen.
De lichamen worden door dierbaren gewassen en vaak worden ze verkleed in speciale gewaden.
Vervolgens wordt het lichaam op een brandstapel gelegd en wordt er een laatste ceremonie gehouden. Vervolgens wordt door een van de dierbare het lichaam aangestoken om vervolgens helemaal op te branden. De as wordt in de direct naastgelegen rivier gestrooid. Deze rivier, de Bagmati, is een zijtak van de welbekende Ganges rivier.
Wat dan vervolgens een interessante gewaarwording is, met de wetenschap dat dus het as van al de verbrande lichamen in de rivier terecht komt, is dat je op het zelfde moment kinderen in de rivier ziet lopen, spelen, zoeken naar wellicht overgebleven sieraden, geld o.i.d. Dit kan niet goed zijn voor de gezondheid!
Verder is deze tempel op meerdere fronten een belangrijke plaats voor hindu’s, zo vind je hier ook een aantal tempeltjes die belangrijk zijn voor het bevorderen van de vruchtbaarheid van mannen en vrouwen. Stellen die moeite hebben met zwanger worden komen hier dan ook in de hoop daarna alsnog zwanger te worden. Daarnaast vind je de kamasutra tempel, hierop staan dan ook diverse interessante afbeeldingen op geschilderd.
Als laatste…. Vlakbij de tempel in een soort woningen in de rotsen schijnen nog echte Sadhu’s (holy men) te wonen. In het tempelcomplex zit dan ook een groepje holymen, waar je 25 USD kunt betalen om een foto te mogen maken. Heel eerlijk, ik heb hier mijn twijfels bij. Ik geloof zeker dat holymen bestaan, en wil ook zeker wel geloven dat ze daadwerkelijk in de grotten/rotsen daar wonen. Maar of de holymen die in het tempelcomplex zitten, de echte holymen zijn…. I don’t know.
Pohkara
We reizen per bus verder naar onze volgende bestemming: Pohkara. De busreis duurt een uurtje of 8-9 met een enkele plas/ etensstops onderweg. Opzicht prima te doen, wil je liever sneller in Pokhara zijn, boek dan een vluchtje.
Pohkara zelf voelt gemoedelijk aan. Het is dé uitvalsbasis voor trekkingen in de omgeving. Naast dat Lukla een belangrijke bestemming is voor trekkingen is Pokhara minstens zo belangrijk. Hierdoor vind je dus ook overal in Pokhara winkeltjes met trekking gear, maar ook veel restaurants en barretjes.
Pokhara ligt aan het Phewa meer. Op en rond het meer zijn vele activiteiten te ondernemen. Zo kun je per bootje het water op, kanoën, vissen of een wandeling rondom het meer maken.
World Peace Pagoda
Het is even doorbijten wanneer de wekker extreem vroeg gaat, maar zeer de moeite waard: een bezoek aan de World Peace Pagoda. Ga vroeg, zodat je (bij helder weer) de zonsopkomst over de Himalays kunt aanschouwen!
Er is een wandelpad van- & naar de tempel, echter vanwege veiligheid wordt het niet aangeraden om dit in het donker te lopen, zeker niet met twee vrouwen samen. We hebben ons door een taxi laten afzetten bij de parkeerplaats van de temple en vanaf daar te voet verder gegaan. Nog in de schemering lopen we naar boven en staan we bij de grote stupa. Het is nog bewolkt en de zon is nog niet zichtbaar en dus is het wachten geblazen. Maar.... wachten wordt beloond!
De zon komt langzaam op en de wolken trekken weg.... adembenemend mooi om de zon op te zien komen, haar stralen schijnend op de besneeuwde 8 duizenders van de Himalaya! De rust van de tempel en natuur eromheen erbij maakt dit toch een magisch moment!
Rond een uurtje of 6 komt de monnik die woonachtig is bij de tempel om een standaard ceremonie te doen. Nadat de zon op is blijven we genieten van het prachtige uitzicht, en bekijken we de Stupa nog wat beter. Rond een uur of 07.00 krijgen we honger en verlaten we het complex weer op zoek naar een restaurantje voor een ontbijtje. De restaurantjes die vlakbij de tempel liggen kijken ook allemaal uit over de besneeuwde bergtoppen! We merken dat rond een uurtje of 08.00 de bewolking terug komt en het zicht op de Himalaya's wat minder wordt.... voor ons geen probleem, we wandelen door een bosrijke omgeving terug naar beneden waar we bij het Phewa meer aankomen. Vanaf hier kunnen we per bootje terug naar Pokhara varen.
International Mountain Museum
Heb je nog een een uurtje of 2 over tijdens het bezoek aan Pokhara, dan is het zeker interessant om een bezoek te brengen aan het International Mountain Museum. Het museum zelf is niet heel groot, en het is vrij simpel opgezet, maar het is heel interessant. Je vindt er veel informatie over het Himalaya gebergte, de trekkingen binnen dit gebied en natuurlijk opmerkelijke verhalen uit de geschiedenis van het beklimmen van de Mount Everest. Naast alles wat met bergen en bergklimmen/ trektochten te maken heeft vind je hier ook veel informatie over de geschiedenis van Nepal en de verschillende inwoners van het land, met de diverse klederdrachten.
Mohare Danda Community Trek
Zoals eerder aangegeven is Pokhara een belangrijke uitvalsbasis voor trekkingen in het Himalaya gebied. Zo was dit ook onze reden voor een bezoek aan Pokhara. De trekking die wij gaan maken is de Mohare Danda (Mohare Hill) Community trekking. Deze is samen met locals bedacht, waarbij je als trekker niet in de bekende theehuizen slaapt, maar bij de lokale bewoners thuis. Zij fungeren als gastfamilie. Dit wordt gerouleerd binnen de dorpjes, zodat iedereen die een gastenverblijf(je) heeft aan de beurt komt en er dus geld mee kan verdienen. Super goed initiatief! Voordeel van deze trekking is ook dat het een vrij korte trekking is, gezien ons tijdschema was er helaas geen tijd om een trekking van 15 dagen te doen.
Dag 1
Iets wat zenuwachtig worden we op dag 1 van de trekking opgehaald door onze gids en chauffeur. In een ieniemienie autotje proppen we onszelf inclusief bagage voor de komende dagen in het wagentje en beginnen we met de rit richting Galeshwor. We rijden voornamelijk door de bergen over slingerweggetjes waar regelmatig onverharde stukken tussen zitten. Na een paar uur rijden arriveren we in Galeshwor waar we onze chauffeur gedag zeggen en we starten met een goed vullende (warme) lunch. Na de lunch beginnen we met de trekking, die de eerste 30-45 minuten ongeveer over een vlakke weg begon. Daarna begon het klimmen en stijgen. We liepen door kleine gemeenschappen tot we na een uurtje of 3 arriveerden we in Baskharka. Hier worden we ontvangen door een aantal locals in de 'community hall', waar we naast dineren & ontbijten ook te horen krijgen in welk van de huisjes we logeren de komende nacht.
Dag 2
De tweede dag begint "slecht", enorme regen- en onweersbuien trekken over. Het lijkt maar niet droger te willen worden. Dit betekent dat we ook niet kunnen vertrekken. We moeten vandaag een behoorlijke klim gaan maken via voornamelijk stenen (aangelegde) trappen, die door de enorme regenval te glad en gevaarlijk zijn om te kunnen vertrekken. Het is dus wachten geblazen tot we kunnen vertrekken.
Als het eindelijk wat minder hard regent en de lucht wat lichter wordt besluit de gids dat we toch moeten vertrekken omdat we anders teveel tijd gaan verliezen. De klim is redelijk zwaar, mede ook door de regen die nog steeds aanwezig was, de modder en gladde steentjes. Maar.... uiteindelijk bij het hoogste punt van vandaag 's trekking aangekomen was het eindelijk droog en hadden we de eerste uitzichten op besneeuwde bergtoppen! Zeiknat komen we aan bij onze lunchplaats waar we proberen wat op te warmen. We vervolgen de route doos bosachtige omgeving met kleine riviertjes en bruggetjes tot we na een uurtje of 2,5 arriveren in Nangi.
Nangi is een wat grotere, iets levendigere community. Ook hier worden we ontvangen in de Community Hall. Al vrij snel blijkt er een probleem te zijn, de overnachtingsplaatsen hier zijn namelijk vergeven aan een groep Amerikanen die hier een hele week verblijven (levert ze dus meer inkomsten op)... dus het is de vraag waar wij moeten gaan slapen. Er wordt met man en macht naar een oplossing gezocht. We werden bij een familie thuis geplaatst die totaal geen gastgezin zijn, en hier ook duidelijk niet op berekend zijn. Het huisje waar we slapen is klein, vies en vol met ratten. Maar geen andere keuze dus we moeten hier wel slapen. Beloofd een spannende nacht te worden....
Dag 3
Ik weet niet of we het echt een nacht slapen kunnen noemen, want veel geslapen hebben we niet. Het kamertje dat we hadden we super benauwend (geen ramen en de muren helemaal volgeplakt met kranten), door de ratten die in het huis aanwezig waren durfden we nauwelijks een oog dicht te doen. Maar goed.... we hebben het overleefd. De wekker ging (bewust) al vroeg, hoe eerder uit dit kamertje hoe beter. De zon kwam op en het uitzicht was amazing! De besneeuwde bergtoppen lagen er prachtig en in alle rust bij!
Omdat we al zo vroeg op waren hadden we alle tijd om van deze omgeving en uitzicht te genieten!
Vandaag staat er een wandeling van zo'n 6-7 uur op het programma. Het eerste deel van de route is vrij pittig, door wat dichtere bossen met hier en daar boomstronken en wortels die boven de grond uitsteken waar je goed voor moet oppassen en vervolgens komen we uit op een soort kale vlakte. Hier hebben we een korte pauze om eventjes op adem te komen van de vrij steile klim van de ochtend. We vervolgen de route en arriveren uiteindelijk op de top van Mohare Hill, vanaf waar je een prachtig uitzicht hebt, helaas voor ons niet op de besneeuwde bergtoppen (want te bewolkt), maar wel op het dal waar we inkijken. We hebben een gezellig avond in de berghut, hier staat een heerlijk warme kachel. We gaan redelijk op tijd naar ons slaapvertrek toe, waar het super koud is, gezien het niet veel meer dan stenen muurtjes met een enkel glas raampje is en het buiten onder nul is, brr!
Dag 4
Deze morgen staan we ook vroeg op, met een beetje geluk is het onbewolkt en zien we de zon opkomen op de besneeuwde bergtoppen! En ja.... dat geluk hebben we, het is een prachtige zonsopkomst en de rest van de dag blijft het prachtig weer! We pakken alles weer in en vertrekken vandaag naar het dorpje Tikor. Vanaf hier is het grootste deel van de route dalen in plaats van stijgen, wat wel even welkom is! De uitzichten onderweg zijn prachtig!
Na een uurtje of 7 wandelen arriveren we in het dorpje Tikot. Dit is echt een prachtig dorpje!
Ook hier worden we in de community hall ontvangen en wordt ons een gastgezin toebedeeld. We treffen het hier echt, enorm lieve en vriendelijke mensen. De vrouw komt ons een kop thee op de kamer brengen en via de gids communiceren we met haar. Ze heeft zelf ook twee kinderen die beide in Dubai werken en op deze manier vader en moeder onderhouden.
Na het avond eten hebben we nog een soort van feestavond, georganiseerd door de locals, met veel muziek en dansen. Heel erg leuk!
Dag 5
Het is alweer de laatste dag van onze trekking. We dalen verder af en genieten van uitzichten over het dal. We hebben de besneeuwde bergtoppen weer achter ons gelaten en zijn helaas niet meer zichtbaar. Hier en daar passeren we een huisje met hele vriendelijke mensen. We mogen bij een van de huisjes zelfs even gebruik maken van "het toilet". Op zich is wildplassen geen probleem, maar op de route was nergens een plek waar je dit ongezien kunt doen. In een uurtje of 3 zijn we weer beneden bij de rivier aangekomen, waar we via een loopbrug oversteken en wachten op de auto die ons weer terug naar Galeshwor brengt. Hier hebben we wederom een korte stop alvorens we in een uur of 4 weer terug rijden naar Pokhara.
Reis naar Bardiya
Na de trekking hebben we nog een rustdagje in Pokhara, waar we genieten bij het zwembad en alles op ons gemakje doen.
We besluiten verder te reizen naar alweer de laatste bestemming van deze reis: Bardiya. We reizen per nachtbus, een redelijk lange rit dwars door de bergen. Achteraf gezien was dit wellicht niet de meest handige keuze, omdat we later hoorden dat op deze busroute veel nachtbussen ongelukken hebben en in het ravijn storten. De bus had er ook een flik tempo in en leek wel een discobus, de muziek ging hoe later hoe harde. Eerlijk is eerlijk, ik was vrij opgelucht toen de bus niet meer in bergomgeving reed maar op vlakke, rechte wegen en we grotere dorpen en steden passeerden. Rond een uur of 04.30 werden we er door de chauffeur uitgezet, ergens in het pikkedonker, langs de kant van de "snelweg". Beetje een rare gewaarwording, maar gelukkig werden we al vrij snel opgehaald door iemand van ons verblijf voor de komende dagen. Het was mega koud in de nacht dus we waren dan ook dolblij toen we ontvangen werden met een kampvuur en warm ontbijtje.
Thakudware
Het kleine, primitieve dorpje waar we verblijven heet Thakudware. Het lijkt alsof het leven hier stil heeft gestaan. Enorm back to basic. Maar zo mooi!
We maken meerdere wandelingen en zien hierdoor veel van het lokale leven... we komen nergens andere toeristen tegen. Ook zijn er nergens restaurants of barretjes. Hier en daar zit een klein soort buurtwinkeltje bij mensen thuis, maar daar houdt het ook mee op!
De bevolking is super vriendelijk, we worden uitgenodigd om bij mensen thuis te komen. En ook al spreken we niet dezelfde taal.... op een of andere manier begrepen we elkaar en hebben we een gezellige tijd samen. Ook is er op gegeven moment roering, want er is een wilde olifant uit het Nationale Park gelopen en komt richting dorp. Dit gebeurt wel eens vaker en hierdoor zijn in het verleden gewassen verloren gegaan. Men probeert te olifanten die richting dorp te komen dan ook op afstand te houden en terug het bos in te krijgen. Dat is deze keer na een uurtje of 1,5 gelukt.
We verblijven in het Bardia Wildlife Resort. Tijdens ons verblijf waren er geen andere gasten, heerlijk rustig. De eigenaren die dit verblijf runnen zijn super betrokken bij de gasten en het komt je aan niets tekort. De eigenaar gaat zelfs de volgende dag met ons als gids mee het Bardiya National Park in.
Bardiya National Park
Er zijn in Nepal twee plekken waar je op zoek kunt gaan naar de tijger in het wild. Het meest voor de hand liggende en gangbare is Chitwan. Chitwan is veel beter bereikbaar en is qua faciliteiten beter ontwikkeld en meer ingesteld op toeristen. Hier vind je olifanten, neushoorns en met geluk tijger, echter de kans in Chitwan een tijger te spotten is erg klein. Wij besloten, zoals eerder gezegd om naar Bardiya af te reizen.
Vandaag gaan we het Nationale Park Baridya bezoeken met als grootste missie het spotten van een tijger.
Al om 07.00 uur zijn we in het park aanwezig, we rijden met ons jeepje door het park, waarbij we op bepaalde plekken uitstappen en lopend verder gaan. Dit is niet geheel zonder risico, aangezien hier wilde olifanten, neushoorns en tijgers leven (naast nog wat ander kleiner wild). De gidsen in het park mogen geen wapens bij zich dragen ter bescherming van het wild in het park. Dit betekent dat er enkel een houten stok meegenomen wordt waarmee wild weg gejaagd mag worden mochten ze ineens opduiken en te dicht bij ons als mens komen.
De gids weet een aantal plekken in het park waar vaker tijgers gespot worden, wat we dus in feite doen is deze plekken een voor een bezoeken en on onze hurken gaan zitten wachten in de hoop wild te zien. Ik kan je vertellen.... met 38 graden in de brandende zon telkens 1,5 uur op je hurken zitten is redelijk afzien. We zijn van 07.00 tot 19.00 uur in het park. Al het wachten wordt beloond, we spotten een tijger! Daarnaast wilde olifanten, neushoorns, herten, diverse vogelsoorten, apensoorten etc. Ook horen we hoe een tijgerpaar aan het paren is, indrukwekkend dat gebrul!
Terug naar Kathmandu
Na het bezoek aan het Bardiya Nationale Park is het helaas alweer tijd om terug te keren naar Kathmandu. Dit is een pittige opgave, de busreis blijkt namelijk zo'n 26 uur te duren! Onderweg maken we meerdere stops, maar niet alleen eet/ plas tops, maar ook overal langs de weg om mensen in- of uit te laten. Zo wordt er een doodzieke mevrouw in de bus geladen, waar het zichtbaar echt heel slecht mee gaat (heel veel leven zat er niet meer in), zij moet enkele uren reizen naar het dichtstbijzijnde ziekenhuisje. Tegelijkertijd ligt er een geit met wat kippen naast haar, want ja, ook die worden natuurlijk per bus mee vervoerd. Ondanks dat ik busreizen de mooiste manier van reizen in het buitenland vind, was ik toch erg blij toen deze busrit er weer op zat!